ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΟ...

Το μεγαλο σου ονειρο
να πηδηξεις τον φραχτη
να χαθεις απ΄τα ματια τους
να σβηστεις απ΄τον χαρτη


Σου ειπαν τοσοι
να το ξεγραψεις
μαζι του ζωντας
βαθια να το θαψεις


Κοντρα στον ανεμο
αν πας να ξερεις
θα μεινεις μονος σου
θα υποφερεις


Μα δε σε νοιαζει
τα΄χεις ολα σκεφτει
τ΄ονειρο θελεις
να μη θαφτει

ΜΟΝΟΣ...

Ομορφα μυριζε το χωμα
σε λιγο μεσα του θα μπεις
απο του κοσμου αυτου τη βρωμα
θα πας για παντα να κρυφτεις


Κοντα σε λιγο σου θα ρθουνε
αδερφια,φιλοι,συγγενεις
μ΄αυτοι προλαβαν να σε θαψουν
πριν απ'τα ματια τους χαθεις


Τι νοημα εχει εκει το χρημα
εκει που πας πια δεν περνα
κι΄αν εβλαψες αλλιμονο σου
παντα θα ζεις στα σκοτεινα


Μια μερα μονος θα κινησεις
για μερη αιωνια,μακρινα
κανεις δε θαν στην προκυμαια
καποιο μαντηλι να κουνα

ΜΟΝΟΣ...

Ομορφα μυριζε το χωμα
σε λιγο μεσα του θα μπεις
απο του κοσμου αυτου τη βρωμα
θα πας για παντα να κρυφτεις


Κοντα σε λιγο σου θα ρθουνε
αδερφια,φιλοι,συγγενεις
μ΄αυτοι προλαβαν να σε θαψουν
πριν απ'τα ματια τους χαθεις


Τι νοημα εχει εκει το χρημα
εκει που πας πια δεν περνα
κι΄αν εβλαψες αλλιμονο σου
παντα θα ζεις στα σκοτεινα


Μια μερα μονος θα κινησεις
για μερη αιωνια,μακρινα
κανεις δε θαν στην προκυμαια
καποιο μαντηλι να κουνα

Λευτερος Ανεμος

Σαν καθεσαι στην κουπαστη του πλοιου
κι ο ανεμος χτυπα στο προσωπο σου
να σκεφτεσαι την τυχη του αθλιου
που ζησε σκλαβος και που εγινε εχθρος σου


Πολυ θα ζηλευε να ηταν σαν και σενα
που σαν τον ανεμο πηγαινεις δω και κει
μα παντα θα κοιταζει απελπισμενα
τ'αθλιο βιος του που ποτε δεν του αρκει


Λευτερος ειν΄ο ανεμος
που στη ζωη σου εχεις
μα παντα οι αλλοι σε φθονουν
και πρεπει να προσεχεις


Να κανεις πραγματα μεγαλα
περα απ΄τον τοπο και τον χρονο
ποτε μη νοιαζεσαι για τ΄αλλα
που ναι μικρα, γεματα πονο

ΜΑΝΑ...(Στον πιο σημαντικο ανθρωπο της ζωης μου)

Τα λογια φτωχα
οι σκεψεις σωπαινουν
σαν σκεφτομαι σενα
ολα πεθαινουν

μιλαω μαζι σου
για περασμενα
ομρφα χρονια
αγαπημενα


τοτε που μου λεγες
τι να προσεχω
τους ζωντανους να μαθω
να τους αντεχω


μια μερα χαθηκες
απο κοντα μου
ζεις ομως, ξερω
κι΄ας εισαι μακρια μου


πανω στον ταφο σου
για παντα μοναχος
θα κλαιω για σενα
κι΄ας μοιαζω για βραχος

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (Στον Μαξιμ)

Ολη σου την μικρη ζωη
εζησες λευτερο πουλι
ολοι σε νομιζαν φυλακισμενο
κι΄απο τη μοιρα κυνηγημενο

Περασες δυσκολα η αληθεια
αλλοι δε θα'ντεχαν, μα σου΄γινε συνηθεια
ηθελες παντοτε κατι απλο
να εισαι ανθρωπος και οχι ερπετο

Καποιοι σε μπλεξανε με το κακο
θανατο σκορπισες και φονικο
εκανες τους πολλους να κλαψουν
κι΄απο το χαρτη τους να σε ξεγραψουν


Σε βαλαν στο σημαδι σαν αγριμι
λες κι΄΄αμα θα σε κανανε ψοφιμι
ο κοσμος θα καθαριζε απ΄τη βρωμα
μα ενω εσυ εφυγες η μποχα ακομα

Μια σφαιρα τελευταια
εφυλαξες για σενα
σαν ερχονταν η ωρα
που θα΄ναι ολα χαμενα


Αυτοι νομισανε οτι σε κλεισανε
και τη ζωη σου εξαφανισανε
μα οταν ηρθ΄η ωρα και σε σκοτωσανε
ανοητοι δεν νιωσανε,
οτι πραγματικα σε λευτερωσανε...

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

Αχ, αυτες οι μασκες που κρυβουν, των ανθρωπων τις ψυχες
παντοτε ειναι ευθυμες και παντα γελαστες
τι κρυβουν απο πισω τους ποτε δεν θα το δεις
εκτος κι αν εχεις ορεξη να ψαξεις να το βρεις

Oσο πιο πλουσια και φανταχτερη
τοσο και πιοτερο θλιμμενη
ειναι η δυστυχη ψυχη,
που πισω της ειναι κρυμμενη.

ΑΚΟΥ !!!

Θελω για λιγο να σκεφτεις την μασκα πριν φορεσεις
καθε πρωι που θα ξυπνας, μεσα σε ψευτικες ανεσεις.
τι ομορφος που θα δειχνες χωρις αυτο το πραμα
αν το πετουσες καποτε θα ηταν ενα θαμα.

Να μαθεις να σαι αληθινος στο διαβα της ζωης σου
κι ας ειναι οι αλλοι ψευτικοι και αδικοι μαζι σου
και αν θα σε πικρανουνε εσυ μην τους πειραξεις
και οταν εκεινοι σε χτυπουν Εσυ αγαπα τους....
με πραξεις.


Σκεψου λοιπον τα λογια μου, ακου με και θυμισου,
ισως, για πρωτη σου φορα στην τοση δα ζωη σου
τη μασκα που χεις βγαλτηνε,
για παντα απ΄τη ψυχη σου

ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ...

Μερες Σεπτεμβρη χαθηκε
Σμυρνη και μικρασια
μα η καρδια ψυχραθηκε
κι΄εχασε την ουσια


Στις φλογες μεσα της ντροπης
πεσαν ατιμασμενοι
παιδια,παππουδες συγγενεις
για παντα προδομενοι


Και κεινοι που χαθηκανε
ακομα σου φωναζουν
μεσα απ΄τα μνηματα θαρρεις
ακομα αναστεναζουν


Μα θαρθει ωρα και στιγμη
το ξυπνημα το μεγα
να σηκωθει ο βασιλιας
και να σου πει "ανεβα"


Ανεβα eλληνα φτωχε
που τοσο πλουτο εχεις
μα παντα σε καταφερναν
ποτε να μην προσεχεις

ΜΙΚΡΑΣΙΑ...

Στην Μικρασια φτασατε
με ονειρα και ελπιδες
του εθνους για να σπασετε
τις αθλιες αλυσιδες


Με τολμη,αντρεια και τιμη
παλεψατε στην μαχη
μα οσα κι΄αν πετυχατε
εμεινατε μοναχοι


Σας προδωσαν οι ελληνες
σας πουλησαν κι ξενοι
κι'η μοιρα σας ακομα
υπηρξε δικασμενη


Μην παρατατε το σπαθι
τ΄ονειρο το μεγαλο
η πολις να λευτερωθει
αυτο και τιποτ΄αλλο

ΣΤΑΧΤΗ...

Σου ειπαν κλεψε
οτι μπορεις
γινε κακος
ποτε μη χαρεις


Περασε ομορφα
ασε τους αλλους
και μην σε νοιαζει
για τους μεγαλους


Μα δεν καταλαβες
πως ολα ειναι σταχτη
σκονη στον ανεμο
σταχτη στην σταχτη ?


Σκοτωσες κι΄εβλαψες
τον διπλανο σου
μα τωρα φευγεις
κι' αλλοιμονο σου

ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ...

Ειν΄ανθρωποι που ζουν με δεκανικια
σ΄αυτους κομμενο ποδι δε θα δεις
ειναι καθ΄΄ολα υγιεις
ειναι τ΄ανθρωπινα σκουληκια


Ειναι πλυμενοι, καθαροι τακτοποιμενοι
μες τον μικροκοσμο τους βολεμενοι
μα η βρωμα της ψυχης τους παντα μενει
να σου θυμιζει απ΄΄οτι ειναι πλασμενοι



Σαν τυχει και στον δρομο σου
κοντα τους και βρεθεις
το λαθος μην το κανεις
και τους ελυπηθεις



Για παντα δικασμενοι
να ζουν μες τη βρωμια
απο τ'ανθρωπου ξενοι
την φυτρα,την γενια

Η ΡΑΤΣΑ...

Για τι τον περασες τον ανθρωπο βρε φιλε
για τιποτα σπουδαιο φοβερο ?
ενα σκουληκι ειν΄ωρες ωρες
που σερνεται στη γη σιχαμερο

Ντυνει την γυμνια της ψυχης του
με πλουτο κι΄ολα τα υλικα
με περηφανια,κακια,μισος
και ψευτικα ιδανικα


Για οσους πανε να ξεφυγουν
υπαρχουν βλεπεις και αυτοι
την πιο σκληρη του τιμωρια
καθεται χρονια να σκεφτει


ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΣΤΑΣΟΥ !!!



Μεσα στο αθλιο κοπαδι
μεσα σ΄αυτο το συρφετο
ισως να δεις μεσ΄΄το σκοταδι
καποιους να κανουν το σωστο



Ειν΄απ την ρατσα την ατοφια
την καθαρη και την σωστη
αυτοι που γι΄άνθρωποι λογιουντε
ειναι ομως λιγοι,μα σεβαστοι

Η ΣΙΓΗ...

Μιλουσες στους ανθρωπους
για πραγματα κρυμμενα
για ηρωες που κοιμουνται
μακρια στα περασμενα


Ο κοσμος εγινε δειλος
κανεις δεν τους θυμαται
και οσοι το τολμησαν αυτο
κι΄αυτους πια τους φοβαται


Σου ειπαν σκασε και μη μιλας
κανενας λογος ποτε δε σου πεφτει
και συ δειλιαζεις και παντα σιωπας
για να μην βγαλουν εσενα φταιχτη



Κι αν σε σκοτωσουν ενα πρωι
κι αν σου βουλωσουν για παντα το στομα
παντα θα ψαχνουν πανω στη γη
μηπως δεν πεθανες και ζεις ακομα

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ...

Περνιεσαι ταχα για ποιητης
μιας και σκαρφιστικες πεντε στιχακια ?
μου κανεις για υποκριτης
που του αρεσουν τα ομορφα λογακια


Τι κανεις μεσα στην ζωη
και μεσα στους ανθρωπους
γραφεις για βασιλοπουλα
παραμυθενιους τοπους ?


Δεν ειν΄αυτος ο ρολος σου
μεσα στην κοινωνια
ειναι να γινεσαι ποιητης
να πλαθεις αγωνια


Να εισαι φαρος ανοιχτος
κι αν σε χτυπουν
εκει στητος
παραδειγμα σε ολα

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ...

Τι θ'απογινει αυτος ο τοπος
τι θ'απογινει αυτης η γη
σαν θα γεμισει με ανθρωπους
που ζουνε μεσα στην σιγη


Μικρους ανθρωπους τιποτενιους
αναξιους λογου και τιμης
που σερνονται σαν τα σκουληκια
στην δοξασμενη ετουτη γης


Στον τοπο αυτο επερπατησαν
καθε λογης αγωνιστες
επαναστατες μ΄αγριο βλεμμα
μα και προδοτες και ληστες


Αραγε θα βρει αυτο το μερος
ομονοια,αγαπη, λευτερια
σαν και αυτη που ονειρευτικαν
κλεφτες και γερος του Μωρια

Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ...(Στους ηρωες που περασαν και θα΄ρθουν)

Επαλεψες σαν το λιονταρι
ποτε δεν εζησες δειλος
μαζι σου αντρες με καμαρι
σ΄ακολουθουσαν παντα εμπρος


Εχθρο ποτε σου δεν φοβασαι
παντοτε ησουνα φρουρος
μα τωρα ανησυχος κοιμασαι
τι θ΄απογινει ο λαος


Κι αν σε προδωσανε να ξερεις
καποιοι ακομα σ΄αγαπουν
σταματα πια να υποφερεις
το αιμα ζει και θα το δουν


Κι΄απο του ταφου το σκοταδι
ειναι πολυ πιο φοβερο
της λησμονιας το κρυο χαδι
σαν σε σκεπασει το πικρο

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ...

Την πιο μεγαλη μερα της ζωης σου
γευτικες του θεου το φως
μακαρι να μουνα μαζι σου
να γιορταζα σαν αδερφος


Να΄στε και οι τρεις ευτυχισμενοι
χαρουμενοι και δυνατοι
σα μια γροθια παντα σφιγμενη
οτι κι΄αν ερθει να σας βρει


Και παντα να θυμασαι...


Οι φιλοι οι πραγματικοι
ποτε δεν χανονται να ξερεις,
ειναι μαζι σου παντοτε
ειτε γελας, ειτε υποφερεις


Αλλα κι΄αν τυχει και χαθουν
καμια δεν εχει σημασια,
αυτα που ζησανε μαζι
θα΄ναι για παντα η ουσια

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ...

Απανου στο ρημαδιασμενο χαρτη της ψυχης σου
καποιοι βαλαν στο σημαδι τη ζωη σου
παιξανε την τυχη σου στα ζαρια
χασανε,κι΄αρχισαν τα παζαρια

ΟΜΩΣ ΜΗ !!!


Μη τους αφησεις να σε ξεπουλησουν
κι΄απεναντι στον τοιχο να σε στησουν
τα θελω με τα πρεπει τους μην τα μπερδεψεις
ποτε σου μην δεχτεις να ζητιανεψεις

Σου πρεπει ενα κομματι ευτυχιας
κι΄ας εισαι ενα τιποτο γι΄αυτους
παρα ενα συμβολο μοναχα.
αποτυχιας

Ασε τους να νομιζουν οτι σε νικησαν
πως πηραν τη ζωη σου,πως σε αδικησαν
εσυ να εισαι ανθρωπος με αλφα κεφαλαιο
αυτο ειν' οτι πιο ομορφο και πιο ωραιο

ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ...

Στην ομορφια σου γραφω αποψε
στην ηρεμια που μου δινει πνοη
απο'τη ζωη μου ελα και κοψε
ομως μην φυγεις πριν το πρωι...

Χιλιαδες περασαν σαν και εσενα
κρυες και μαυρες μα και ζεστες
ποτε δε μοιαζετε η μια στην αλλη
εισαστε ολες μοναδικες.

Μια τετοια νυχτα θελω να φυγω
για να να πεταξω εκει ψηλα
σαν ερθει η ωρα μου για να ξεφυγω
απ'του κορμιου μου τ'αθλια δεσμα.

Τι τυχη να΄μαι αποψε κοντα σου
να σε θαυμαζω, με λογο πεζο
μα σαν θα φυγω, εσυ καποιον αλλον
θα βρεις να νιωσει αυτο που ζω.

Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ...

Καθως μοναχος αντικρυζω
το προσωπο μου στον καθρεπτη
θαρρω, δεν βλεπω τιποτα
παρα εναν ψευτη

Ομορφα ταχα τα περνω
εξω στην κοινωνια
μα σπιτι μονος σαν γυρνω
αρχιζει η αγωνια

Ειν΄αραγε η μοναξια
η πιο σκληρη η τιμωρια
η μηπως το να μαι μοναχος
μου φερνει αηδια ?

Ολη μου την ημερα,
πασχιζω να κρυφτω
αναμεσα σ΄αγνωστους
να ανακατευτω

Μα οταν μενω μοναχος
μπροστα σ΄εναν καθρεπτη
ειναι για παντοτε γραφτο
να βλεπω εναν ψευτη

Ο ΣΚΟΠΟΣ...

Αγαπητοι μου

Ο σκοπος του παροντος ιστολογιου ειναι η παρουσιαση του ποιητικου μου εργου το οποιο για την ωρα υφισταται σε υφος καταγγελτικο και ασχολειται με τοσο με την καθημερινοτητα οσο και με θεματολογια εκτος αυτης.
Ενα μεγαλο ευχαριστω προς ολους σας για τον χρονο και την διαθεση να βρισκεστε εδω καλη συνεχεια σε οτι και αν κανετε.

Νικηφορος Βυζαντινος