ΜΑΝΑ...(Στον πιο σημαντικο ανθρωπο της ζωης μου)

Τα λογια φτωχα
οι σκεψεις σωπαινουν
σαν σκεφτομαι σενα
ολα πεθαινουν

μιλαω μαζι σου
για περασμενα
ομρφα χρονια
αγαπημενα


τοτε που μου λεγες
τι να προσεχω
τους ζωντανους να μαθω
να τους αντεχω


μια μερα χαθηκες
απο κοντα μου
ζεις ομως, ξερω
κι΄ας εισαι μακρια μου


πανω στον ταφο σου
για παντα μοναχος
θα κλαιω για σενα
κι΄ας μοιαζω για βραχος