ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΟ...

Το μεγαλο σου ονειρο
να πηδηξεις τον φραχτη
να χαθεις απ΄τα ματια τους
να σβηστεις απ΄τον χαρτη


Σου ειπαν τοσοι
να το ξεγραψεις
μαζι του ζωντας
βαθια να το θαψεις


Κοντρα στον ανεμο
αν πας να ξερεις
θα μεινεις μονος σου
θα υποφερεις


Μα δε σε νοιαζει
τα΄χεις ολα σκεφτει
τ΄ονειρο θελεις
να μη θαφτει

ΜΟΝΟΣ...

Ομορφα μυριζε το χωμα
σε λιγο μεσα του θα μπεις
απο του κοσμου αυτου τη βρωμα
θα πας για παντα να κρυφτεις


Κοντα σε λιγο σου θα ρθουνε
αδερφια,φιλοι,συγγενεις
μ΄αυτοι προλαβαν να σε θαψουν
πριν απ'τα ματια τους χαθεις


Τι νοημα εχει εκει το χρημα
εκει που πας πια δεν περνα
κι΄αν εβλαψες αλλιμονο σου
παντα θα ζεις στα σκοτεινα


Μια μερα μονος θα κινησεις
για μερη αιωνια,μακρινα
κανεις δε θαν στην προκυμαια
καποιο μαντηλι να κουνα

ΜΟΝΟΣ...

Ομορφα μυριζε το χωμα
σε λιγο μεσα του θα μπεις
απο του κοσμου αυτου τη βρωμα
θα πας για παντα να κρυφτεις


Κοντα σε λιγο σου θα ρθουνε
αδερφια,φιλοι,συγγενεις
μ΄αυτοι προλαβαν να σε θαψουν
πριν απ'τα ματια τους χαθεις


Τι νοημα εχει εκει το χρημα
εκει που πας πια δεν περνα
κι΄αν εβλαψες αλλιμονο σου
παντα θα ζεις στα σκοτεινα


Μια μερα μονος θα κινησεις
για μερη αιωνια,μακρινα
κανεις δε θαν στην προκυμαια
καποιο μαντηλι να κουνα

Λευτερος Ανεμος

Σαν καθεσαι στην κουπαστη του πλοιου
κι ο ανεμος χτυπα στο προσωπο σου
να σκεφτεσαι την τυχη του αθλιου
που ζησε σκλαβος και που εγινε εχθρος σου


Πολυ θα ζηλευε να ηταν σαν και σενα
που σαν τον ανεμο πηγαινεις δω και κει
μα παντα θα κοιταζει απελπισμενα
τ'αθλιο βιος του που ποτε δεν του αρκει


Λευτερος ειν΄ο ανεμος
που στη ζωη σου εχεις
μα παντα οι αλλοι σε φθονουν
και πρεπει να προσεχεις


Να κανεις πραγματα μεγαλα
περα απ΄τον τοπο και τον χρονο
ποτε μη νοιαζεσαι για τ΄αλλα
που ναι μικρα, γεματα πονο

ΜΑΝΑ...(Στον πιο σημαντικο ανθρωπο της ζωης μου)

Τα λογια φτωχα
οι σκεψεις σωπαινουν
σαν σκεφτομαι σενα
ολα πεθαινουν

μιλαω μαζι σου
για περασμενα
ομρφα χρονια
αγαπημενα


τοτε που μου λεγες
τι να προσεχω
τους ζωντανους να μαθω
να τους αντεχω


μια μερα χαθηκες
απο κοντα μου
ζεις ομως, ξερω
κι΄ας εισαι μακρια μου


πανω στον ταφο σου
για παντα μοναχος
θα κλαιω για σενα
κι΄ας μοιαζω για βραχος

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (Στον Μαξιμ)

Ολη σου την μικρη ζωη
εζησες λευτερο πουλι
ολοι σε νομιζαν φυλακισμενο
κι΄απο τη μοιρα κυνηγημενο

Περασες δυσκολα η αληθεια
αλλοι δε θα'ντεχαν, μα σου΄γινε συνηθεια
ηθελες παντοτε κατι απλο
να εισαι ανθρωπος και οχι ερπετο

Καποιοι σε μπλεξανε με το κακο
θανατο σκορπισες και φονικο
εκανες τους πολλους να κλαψουν
κι΄απο το χαρτη τους να σε ξεγραψουν


Σε βαλαν στο σημαδι σαν αγριμι
λες κι΄΄αμα θα σε κανανε ψοφιμι
ο κοσμος θα καθαριζε απ΄τη βρωμα
μα ενω εσυ εφυγες η μποχα ακομα

Μια σφαιρα τελευταια
εφυλαξες για σενα
σαν ερχονταν η ωρα
που θα΄ναι ολα χαμενα


Αυτοι νομισανε οτι σε κλεισανε
και τη ζωη σου εξαφανισανε
μα οταν ηρθ΄η ωρα και σε σκοτωσανε
ανοητοι δεν νιωσανε,
οτι πραγματικα σε λευτερωσανε...

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

Αχ, αυτες οι μασκες που κρυβουν, των ανθρωπων τις ψυχες
παντοτε ειναι ευθυμες και παντα γελαστες
τι κρυβουν απο πισω τους ποτε δεν θα το δεις
εκτος κι αν εχεις ορεξη να ψαξεις να το βρεις

Oσο πιο πλουσια και φανταχτερη
τοσο και πιοτερο θλιμμενη
ειναι η δυστυχη ψυχη,
που πισω της ειναι κρυμμενη.

ΑΚΟΥ !!!

Θελω για λιγο να σκεφτεις την μασκα πριν φορεσεις
καθε πρωι που θα ξυπνας, μεσα σε ψευτικες ανεσεις.
τι ομορφος που θα δειχνες χωρις αυτο το πραμα
αν το πετουσες καποτε θα ηταν ενα θαμα.

Να μαθεις να σαι αληθινος στο διαβα της ζωης σου
κι ας ειναι οι αλλοι ψευτικοι και αδικοι μαζι σου
και αν θα σε πικρανουνε εσυ μην τους πειραξεις
και οταν εκεινοι σε χτυπουν Εσυ αγαπα τους....
με πραξεις.


Σκεψου λοιπον τα λογια μου, ακου με και θυμισου,
ισως, για πρωτη σου φορα στην τοση δα ζωη σου
τη μασκα που χεις βγαλτηνε,
για παντα απ΄τη ψυχη σου